Een Persoonlijk Verhaal van Zoraya
Zoraya ter Beek (28) heeft het uiterlijke plaatje dat velen associëren met geluk: een liefdevolle relatie, een thuis en zelfs huisdieren waar ze dol op is.
Maar schijn bedriegt. Ondanks de ogenschijnlijke rust worstelt ze hevig met haar innerlijke demonen. “Ik heb alles,” verklaart ze, “Maar dat ‘alles’ is niet genoeg om voor te leven.”
Zoraya is een van de vele Nederlanders die worstelt met een psychiatrische aandoening en die ervoor kiest om euthanasie als uitweg te overwegen. Haar littekens, zowel fysiek als mentaal, zijn getuigen van haar voortdurende strijd.
“Natuurlijk voel ik me schuldig,” onthult Zoraya.
Een Netelig Pad naar Euthanasie
Zoraya, afkomstig uit Oldenzaal, maakt deel uit van ongeveer 700 psychiatrische patiënten in Nederland die bij het Expertisecentrum Euthanasie (EE) een verzoek indienen voor euthanasie vanwege ‘uitzichtloos en ondraaglijk lijden’.
De weg hiernaartoe is geplaveid met persoonlijke, medische en ethische dilemma’s.
De vraag naar euthanasie binnen de psychiatrie is een onderwerp dat de gemoederen verhit. De terughoudendheid en weerstand binnen de medische gemeenschap maken de wachtlijsten lang en het proces complex.
Zo beschrijft Zoraya haar wachttijd voor euthanasie als een “kl*tendag.”
Psychiatrie en Euthanasie: Een Groeiend Debat
Terwijl het gesprek over euthanasie voor psychisch lijden voortduurt, verandert het landschap langzaam.
Woordvoerder Elke Swart van het Expertisecentrum Euthanasie merkt op:
“We merken dat er steeds meer psychiaters openstaan voor euthanasiezorg. Dat het soms onontkoombaar is en ook hoort bij ‘goede zorg’.”
In 2022 werd aan 115 mensen met psychische stoornissen euthanasie verleend, wat een verhelderend licht schijnt op de groeiende noodzaak om dit vraagstuk binnen de psychiatrie te adresseren.
Een Onbedoelde Ambassadeur
Zoraya, ondanks haar eigen innerlijke tumult, is een onbedoelde spreekbuis geworden voor anderen in soortgelijke situaties.
Ze praat openlijk over haar ervaringen en de bureaucratische en emotionele hindernissen die ze tegenkomt op haar pad naar euthanasie.
“Soms krijg je echt een karrenvracht aan stront over je heen,” zegt Zoraya over de kritiek en het onbegrip dat ze online tegenkomt.
Liefde Die Loslaat
Stein, Zoraya’s partner, vertegenwoordigt een liefde die even ingewikkeld als oprecht is.
Voor hem is Zoraya’s keuze voor euthanasie een bron van zowel verdriet als ondersteuning. Tranen van vreugde en verdriet vermengen zich als Zoraya’s euthanasieaanvraag eindelijk wordt behandeld.
Hij blijft bij haar, ondanks het onvermijdelijke afscheid dat voor hen ligt.
De Diepte van het Ongeziene
Achter Zoraya’s glimlach en getatoeëerde armen schuilt een verhaal van lijden dat vaak over het hoofd wordt gezien door de buitenwereld.
Haar worsteling met autistische stoornissen en de uitputtende behandelingen binnen de geestelijke gezondheidszorg (ggz) blijven vaak ongezien en onbegrepen door de buitenwereld.
“Als ik had geweten wat ik nu weet, op het moment dat ik Stein ontmoette… Ik denk dat ik dan hard was weggerend,” zegt ze reflecterend.
De Laatste Hoofdstukken
Met tranen van zowel vreugde als verdriet begint Zoraya aan het laatste hoofdstuk van haar verhaal, terwijl ze wacht op de second opinion die haar pad naar euthanasie kan bevestigen of ontkennen.
Via: AD