McDonald’s is door de Reclame Code Commissie op de vingers getikt voor het maken van misleidende claims over hun Franse frietjes.
De fastfoodgigant moet zijn uitingen aanpassen na een klacht van Foodwatch, die stelde dat de frietjes meer bevatten dan alleen aardappelen en zout.
Advertentie met Misleidende Informatie
Op 12 maart publiceerde McDonald’s een paginagrote advertentie in de Volkskrant waarin stond dat hun Franse frietjes enkel bestaan uit “de lekkerste aardappelen” en “een snufje zout.”
Volgens de advertentie: “De Franse Frietjes van McDonald’s worden gemaakt van de lekkerste aardappelen, voornamelijk van Nederlandse bodem. En aan die aardappelen wordt helemaal niets toegevoegd… behalve een snufje zout.”
Echter, een blik op de ingrediëntenlijst op de website van McDonald’s onthult een heel ander verhaal. Naast aardappelen en zout bevatten de frietjes ook dinatriumdifosfaat (stabilisator), dextrose en verschillende plantaardige oliën.
Foodwatch diende een klacht in bij de Reclame Code Commissie, omdat deze ingrediënten in de advertentie volledig waren weggelaten, wat volgens hen de consument misleidt.
Oordeel van de Reclame Code Commissie
De Reclame Code Commissie oordeelde dat de reclame van McDonald’s in strijd was met de Nederlandse Reclame Code.
In hun uitspraak stelden ze dat de frietjes in de advertentie natuurlijker werden voorgesteld dan ze daadwerkelijk zijn, wat niet voldoet aan de eisen voor transparante voedselinformatie.
“De frietjes worden in de reclame natuurlijker voorgesteld dan ze daadwerkelijk zijn. Dat is in strijd met de eis dat voedselinformatie niet misleidend mag zijn,” verklaarde Foodwatch.
De Commissie adviseerde McDonald’s dringend om dergelijke misleidende uitingen in de toekomst te vermijden. Hoewel dit advies geen juridische gevolgen heeft, benadrukt het de noodzaak voor McDonald’s om transparanter te zijn over hun ingrediënten.
Reactie van McDonald’s
McDonald’s reageerde schriftelijk op de uitspraak, waarin ze aangaven dat de advertentie niet bedoeld was om het volledige productieproces te beschrijven. “We hebben niet het hele productieproces opgesomd, zoals bijvoorbeeld dat de Franse frietjes gebakken worden in plantaardige olie. Deze transparantie bieden wij – net als andere merken – op bijvoorbeeld de website,” aldus McDonald’s.
De fastfoodketen benadrukte dat de advertentie eenmalig was en dat ze geen verdere plannen hadden om deze opnieuw te plaatsen. “De Reclame Code Commissie kan geen rectificatie eisen en heeft dat ook niet gedaan. Dat kan in Nederland alleen de rechter doen,” concludeerde McDonald’s.
Wat Zit er Echt in de Frietjes?
Een grondige inspectie van de Franse frietjes onthult dat ze uit maar liefst 14 ingrediënten bestaan. Volgens Grant Imahara van Mythbusters, die het productieproces onderzocht, bevatten de frietjes onder andere:
– Dimethylpolysiloxane (E900): Een soort silicone die onder meer wordt gebruikt in borstimplantaten, speelgoedblubber, haarconditioners en andere cosmetica. Maar hier word het gebruikt tegen schuimvorming.
– Tert-butylhydrochinon: een antioxidant die de houdbaarheid verlengt.
– Dextrose: een natuurlijke suiker voor kleurbehoud.
– Koolzaadolie, sojaolie en maisolie: voor het frituren.
– Natuurlijke rundvleesaroma’s en gehydrolyseerde ingrediënten: niet geschikt voor vegetariërs.
De frietjes worden twee keer gebakken, met toevoeging van meerdere ingrediënten in beide fasen. Dit complexe proces zorgt ervoor dat de frietjes wereldwijd dezelfde smaak en consistentie hebben.
Implicaties voor McDonald’s en Consumenten
De uitspraak van de Reclame Code Commissie benadrukt het belang van transparante voedselinformatie en legt druk op bedrijven zoals McDonald’s om hun marketingclaims beter af te stemmen op de realiteit.
Consumenten hebben recht op eerlijke informatie over wat ze eten, en bedrijven moeten zorgvuldiger zijn met hun communicatie.
Voor McDonald’s betekent dit dat ze hun reclame-uitingen moeten herzien en mogelijke verdere klachten moeten voorkomen door meer transparantie over hun ingrediënten en productieprocessen te bieden.
Voor consumenten biedt het een les in het kritisch evalueren van voedselclaims en een aansporing om verder te kijken dan alleen de advertenties.
Deze gebeurtenis onderstreept het voortdurende debat over voedseltransparantie en de verantwoordelijkheid van grote merken om accurate en volledige informatie te verstrekken aan hun klanten.